FAQ

Każda sesja rozpoczyna się krótką fazą obserwacji. Terapeuta może poprosić Cię, abyś wstał, głęboko oddychał, zrobił kilka kroków lub usiadł.
Sam zabieg odbywa się na wyściełanym stole, podobnym do stołu do masażu. W trakcie sesji terapeuta delikatnie działa na powięź w określonym obszarze ciała, stosując precyzyjny nacisk.

Ty wspierasz efekt poprzez aktywne ruchy i tym samym twoje ciało uczy się nowych wzorców. W ten sposób powoli eliminowane są stare, często szkodliwe nawyki, które mają trwały wpływ na samopoczucie. Zostają one zastąpione nowymi, bardziej wydajnymi wzorcami ruchu.

Terapeuta tworzy przestrzeń w ciele. Pracuje nad nawodnieniem suchej tkanki, przywróceniem jej prawidłowego napięcia i uwolnieniem zablokowanych lub zmęczonych mięśni, tak by mogły wrócić na właściwy tor ruchu. Terapeuta pracuje również z Twoim doświadczeniem percepcyjnym, wyszukując nawykowe i ograniczające Cię wzorce ruchowe tak by pomóc Ci odkrywać nowe, bardziej samodzielne, swobodne sposoby poruszania się przez życie.

Sesja trwa 60-75 minut. Przyjdź 5 minut wcześniej przed umówioną godziną, aby mieć czas na przebranie się i przygotowanie się do sesji. Sesja odbywa się w bieliźnie – mężczyźni w szortach, kobiety w szortach i biustonoszu. Najlepiej sprawdza się bielizna sportowa.

To zależy od twoich osobistych celów i potrzeb. Aby przynajmniej tymczasowo rozładować określone napięcia, wystarczy od 1 do 3 sesji.

Jeśli jednak oczekujesz trwałej zmiany w swoim ogólnym samopoczuciu, zalecana jest klasyczna seria składająca się z 10 sesji, w której każda sesja opiera się na postępach osiągniętych w poprzedniej.

Ważne jest, aby dać Tobie i twojemu ciału czas na wprowadzenie zmian zapoczątkowanych podczas sesji, zachowując jednocześnie poczucie ciągłości, tak aby każde spotkanie mogło opierać się na osiągnięciach poprzednich.
Dlatego sesje są zwykle planowane w odstępie jednego lub dwóch tygodni. Długość przerw pomiędzy sesjami jest elastyczny i uzależniona od Twoich indywidualnych potrzeb lub możliwości fizycznych. Odstępy pomiędzy sesjami ustalane są zawsze indywidualnie. Zazwyczaj dzieci oraz osoby starsze potrzebują dłuższej przerwy niż „młodzi dorośli”.

Tak! Integracja Strukturalna jest procesem, który nie zatrzymuje się w momencie zakończenia dziesiątej sesji. Seria nadaje kierunek rozwoju, za którym warto podążać. Tempo oraz intensywność zmian uzależniona jest między innymi od tego jak dobrze możesz się zaangażować się we własne ciało i zmiany w nim zachodzące.
Oprócz manualnej pracy z powięzią, Integracja Strukturalna polega również na udoskonalaniu świadomości ciała i zastępowaniu niezdrowych wzorców ruchowych zdrowszymi, bardziej wydajnymi.

Udoskonalona świadomość ciała pozwoli Ci szybko zidentyfikować i skorygować powracające stare wzorce, nawet po zakończeniu serii.
Warto zauważyć, że zarówno urazy, jak i intensywny stres mogą zakłócić ten dobroczynny proces. Wtedy mogą okazać się potrzebne dodatkowe sesje, które pozwolą wrócić na dobre tory.

Integracja Strukturalna nie jest odpowiednia dla niektórych schorzeń, takich jak stany zapalne czy choroby nowotworowe. Z terapii nie powinny korzystać również kobiety w ciąży, ze względu na delikatną naturę stanu, w którym się znajdują.

Układ powięziowy pomaga wspierać, rozdzielać i nadawać kierunek tkankom. Na jego strukturę mogą wpływać urazy fizyczne, stan emocjonalny, zła postawa, bezruch lub przeciążenia. Powyższe czynniki mogą oddziaływać na cały układ mięśniowo-powięziowy, powodując skurcze, niedożywienie mięśni lub ich zlepianie się. Te patologiczne zmiany powodują, że pojedynczy aktywowany mięsień ciągnie za sobą otaczającą go masę tkankową. Ma to wiele negatywnych skutków dla postawy, zakresu ruchu i rezerw energii, a także może wpływać na nasze emocjonalne nastawienie. Chaotycznie ułożone i sztywne ciało przeszkadza samo sobie w wykonywaniu ruchu. Można powiedzieć, że człowiek walczy sam ze sobą by wykonać nawet najprostszą czynność. A to sprawia że czynności pozornie proste jak trzymanie kubka czy mycie zębów mogą powodować przeciążenia. Jest to błędne koło, bo im więcej zbytecznych napięć, tym bardziej się usztywniamy a im bardziej jesteśmy sztywni tym więcej siły i napięcia potrzebujemy, żeby przezwyciężyć sztywność.